മഴ നനച്ചൊരോര്മ

ഈ മെട്രോ പാലത്തിനടുത്താണ് ഞാനവനെ ആദ്യമായിക്കാണുന്നത്. ദുബായിയില് വന്നനാള് മുതല് പണിതീരാതെ കിടക്കുന്ന പാലത്തിന്റെ കൈവരിക്കുതൊട്ടുതാഴെ. റോഡിനിരുവശവുമുള്ള കോണ്ക്രീറ്റ് കാടുകളിലൊന്നിലായിരുന്നു അവന്റെ ജനനമെന്നു പിന്നീടറഞ്ഞു. കൂട്ടുകാരായി ഒത്തിരിപ്പേരുണ്ടവന്. ആടിപ്പാടി പറന്നുനടന്ന അവന്റെ ബാല്യം സമീപത്തെ കച്ചവടക്കാരും താമസക്കാരുമൊക്കെ ആസ്വദിച്ചു. മധുരിക്കും ശബ്ദത്തിനുടമ, മണലാരണ്യത്തിലെ അപൂര് വ കാഴ്ച എന്നൊക്കെ വിശേഷിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കെയാണ് ഇടിമിന്നലായി അവന്റെ മരണവാര്ത്ത. കോരിച്ചൊരിഞ്ഞ് മരുഭൂമിയെ നനച്ചുപെയ്യിച്ച മഴക്കിടെ കൊള്ളിയാനായി മിന്നിവന്ന ഒരിടിവെട്ട്, തീര്ന്നു എല്ലാം. ആ മഴ നനച്ചൊരോര്മ്മയായി അവന് ഓരോ യാത്രയിലും കണ്ണാടിച്ചില്ലും കടന്നുവരുന്നു....

(നമ്മുടെ നാട്ടിലെപ്പോലെ ഇവനുവേണ്ടി ചുറ്റുമിരുന്നു കരയാന് ഒരാള്പോലുമില്ലെന്നത് എന്നെ അന്പരിപ്പിച്ചില്ല. എല്ലാ പ്രവാസവും തരുന്ന പാഠം. )